Permacultuur legt veel nadruk op zorg voor de mens, omdat een duurzaam systeem alleen kan werken als het rekening houdt met de behoeften en wensen van de mensen die erbij betrokken zijn. Naast het voorzien in basisbehoeften, gaat zorg voor de mens ook over sociale interactie en gemeenschapsvorming. Permacultuur moedigt samenwerking en gemeenschapsvorming aan m de veerkracht en weerbaarheid van een systeem te vergroten. Door het delen van kennis, vaardigheden en hulpbronnen kunnen we elkaar ondersteunen en sterker maken.
In een samenleving waar we druk voelen op vele vlakken, helpt deze gemeenschapsvorming ons vooruit. Deze druk komt vanuit de nabije omgeving, sociale media, professionele wereld. Hij resulteert meer en meer in een persoonlijk immobilisme, in een gevangen zitten. Door een veelheid van prikkels die uitnodigen, verlangen of aanzetten tot actie, blokkeert het systeem en het vermogen om tot deze actie over te gaan. Hierdoor sluiten mensen zich af van deze prikkels of reduceren ze die en komen terecht in een soort van isolement ten aanzien van de buitenwereld.
Op professioneel gebied zijn absenteïsme, burn-out en langdurige werkloosheid symptomen van dit immobilisme.
Het leven in de stad (Brussel, maar ook andere) en de inrichting van de openbare ruimte zorgt tegelijkertijd voor een vervreemding van de natuur en haar welzijnsbevorderende aspecten. Een ingrijpende reducering van zichtlijnen, een overvloed aan commerciële prikkels via reclame en een constante mobiele massa rondom maakt het haast onmogelijk om enige vorm van rust te vinden in de openbare ruimte. De persoonlijke levensruimte en ook de interpersoonlijke contacten worden meer en meer beheerst door schermen (computer, GSM, tablet), waar ook reclame en reducering van de leefwereld het voortouw nemen.
Het beleven van tijd is de laatste decennia ook ingrijpend veranderd. De snelheid van het leven en van info die naar ons toekomt neemt alsmaar toe. Hiermee gaat een druk gepaard om de eigen reactiesnelheid op te voeren om al deze info te verwerken en het gevoel te blijven hebben om “mee te zijn”. Dit tijdselement wordt dikwijls gekoppeld aan een resultaatsgericht denken, waarbij de tijd waarop er resultaat wordt geboekt wordt afgemeten. Uit deze koppeling vloeit een voortdurende tijdsdruk voort. Dit resultaatsgericht denken is ook steeds gericht naar een utiliteit die zich buiten de persoon/individu ligt en die het individuele welzijn buiten beschouwing laat.
Het aanwezig zijn in een groene, natuurlijke omgeving is een eerste stap. Zich bewust worden van een bio-divers gegeven en de relaties tussen de entiteiten binnen deze biodiversiteit verandert ook de ervaring bij een wandeling in deze natuur. Verder willen we ook de band tussen mens en zijn voedsel versterken door het promoten van een lokale landbouw in al zijn facetten.
In al onze projecten krijgt de zorg voor de mens, maar ook zeker de zorg voor zichzelf een belangrijke rol toebedeeld. Geef jezelf terug te ruimte om te (be)leven en schrijf je in voor één van onze activiteiten. Onze deur staat open… Iedereen welkom!
